خوردن غذا در ساعات پایانی شب
چاقی یک بیماری همه گیر جدی است که تخمین زده می شود 650 میلیون بزرگسال در سراسر جهان از جمله 42 درصد از جمعیت بزرگسال ایالات متحده را درگیر کرده است [1].
چاقی یکی از عوامل اصلی بار جهانی بیماری های مزمن و ناتوانی است، زیرا خطر ابتلا به بسیاری از مشکلات سلامتی از جمله دیابت، بیماری های قلبی عروقی، برخی سرطان ها و مرگ و میر ناشی از کووید-19 را افزایش می دهد [2].
به همین دلیل، پیشگیری و درمان چاقی به عنوان یک ضرورت جهانی شناخته شده است.
علاوه بر مصرف انرژی و ورزش، یکی از عوامل کلیدی که در افزایش خطر چاقی نقش دارد، سیستم زمان بندی شبانه روزی است که به طور عمیقی با متابولیسم انرژی در هم تنیده است. تأثیر سیستم شبانه روزی و تعامل آن با زمان غذا خوردن بر متابولیسم در سطح فیزیولوژی کل بدن [3] و در سطح مولکولی در سلول های چربی [4] نشان داده شده است.
بنابراین، زمان بندی شبانه روزی مصرف غذا به عنوان یک عامل بالقوه پیشنهاد شده است که ممکن است تعادل انرژی را تغییر دهد و به عنوان یک عامل خطر قابل اصلاح برای چاقی عمل کند.
بنابراین، یکی از سوالات در مورد خوردن شبانه است.
آیا خوردن دیرهنگام برای شما مضر است؟
تعداد کمی از مطالعات به طور جامع تأثیر خوردن دیرهنگام بر وزن بدن (خطر چاقی)، تنظیم مصرف کالری، تعداد کالری هایی که می سوزانید و تغییرات مولکولی در بافت چربی را بررسی کرده اند.
برای بررسی این سوالات، یک مطالعه بسیار کنترل شده و اخیر یک کارآزمایی متقاطع تصادفی در آزمایشگاه انجام داد تا همزمان تأثیر زمان بندی وعده غذایی دیرهنگام بر مکانیسم های درگیر در کنترل مصرف انرژی، مصرف انرژی و تنظیم مولکولی متابولیسم بافت چربی را تعیین کند.
هدف بررسی اثر مستقیم زمان‌بندی وعده غذایی، بدون هیچ گونه عامل رفتاری و محیطی مخدوش‌کننده دیگری بود.
بنابراین، این مطالعه به طور دقیق زمان، مقدار و نوع مصرف غذا (مصرف کل کالری و ترکیب غذایی)، فعالیت بدنی، وضعیت بدن، خواب و قرار گرفتن در معرض نور را کنترل کرد. اگرچه این اولین مطالعه تصادفی متقاطع برای بررسی تأثیر زمان بندی وعده های غذایی مرتبط با کنترل تعادل انرژی نیست، اما بدون شک دقیق ترین و جامع ترین تحقیق است.
یافته های کلیدی ضررهای دیر شام خوردن
این تحقیق با نشان دادن اینکه زمان غذا خوردن تأثیر قابل توجهی بر مصرف انرژی، اشتها و مسیرهای مولکولی در بافت چربی ما دارد، کمی نور بر زمان بندی وعده های غذایی می اندازد.
خوردن بخش زیادی از کالری دریافتی در اواخر عصر منجر به موارد زیر می شود:
تأثیرات عمیق بر روی هورمون های تنظیم کننده گرسنگی و اشتها (مانند لپتین) که باعث افزایش تمایل ما به خوردن غذای بیشتر می شود. زمانی که در اواخر شب غذا می خوریم، کالری با سرعت کمتری سوزانده می شود. که به نوبه خود منجر به افزایش بیان ژن به سمت ذخیره چربی و کاهش چربی سوزی می شود، بنابراین بخش بیشتری از آن کالری ها را به عنوان چربی ذخیره می کنیم! به طور خلاصه، این تحقیق شواهد قوی ارائه می دهد که نشان می دهد خوردن دیرهنگام باعث کاهش مصرف انرژی، افزایش گرسنگی و تغییرات در بافت چربی می شود که در مجموع ممکن است خطر چاقی را افزایش دهد.
به خاطر داشته باشید که این تحقیق روی افراد دارای اضافه وزن یا چاقی انجام شده است که با شاخص توده بدنی (BMI) بالاتر آنها طبقه بندی شده اند.
مشخص نیست که آیا همین نتایج در افراد لاغرتر و عضلانی‌تر نیز مشاهده می‌شود، اما این مطالعه با کنترل تعداد زیادی از عوامل متغیر مخدوش‌کننده، بسیار دقیق انجام شد.
کاملا واضح است که دیر غذا خوردن باعث تغییر بیان ژن چربی می‌شود؛ بنابراین، تمایل به چربی سازی (ذخیره سازی چربی) را افزایش می دهد.
همچنین بخوانید >> هنگام کاهش وزن، چربی بدن شما کجا می رود؟
References: 1. Vujovic, N., et al., Late isocaloric eating increases hunger, decreases energy expenditure, and modifies metabolic pathways in adults with overweight and obesity. Cell Metab, 2022. 34(10): p. 1486-1498 e7. 2. Clemmensen, C., M.B. Petersen, and T.I.A. Sorensen, Will the COVID-19 pandemic worsen the obesity epidemic? Nat Rev Endocrinol, 2020. 16(9): p. 469-470. 3. Chellappa, S.L., et al., Daytime eating prevents internal circadian misalignment and glucose intolerance in night work. Sci Adv, 2021. 7(49): p. eabg9910. 4. Arredondo-Amador, M., et al., Circadian Rhythms in Hormone-sensitive Lipase in Human Adipose Tissue: Relationship to Meal Timing and Fasting Duration. J Clin Endocrinol Metab, 2020. 105(12).
Obesity is a serious epidemic afflicting an estimated 650 million adults worldwide, including 42% of the adult US population [1].
Obesity is a chief contributor to the global burden of chronic disease and disability, as it raises the risk for a multitude of health issues including diabetes, cardiovascular disease, certain cancers, and COVID-19 mortality [2].
For this reason, prevention and treatment of obesity has been recognized as a global imperative.
Besides energy intake and exercise, one of the key factors that is recognized to contribute to obesity risk is the circadian timing system, which is tightly interwoven with energy metabolism. The effect of the circadian system and its interaction with time of eating on metabolism has been demonstrated at the whole-body physiology level [3] and at the molecular level, in fat cells [4].
Therefore, the circadian timing of food intake has been proposed as a potential factor that may alter energy balance and act as a key modifiable risk factor for obesity.
